Η μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ δεν είναι αρκετά καλή

Η ειδική σύνοδος κορυφής για το μεταναστευτικό θα πρέπει να ξεμπλοκάρει κρίσιμες μεταρρυθμίσεις ενόψει της μεγάλης εισροής μεταναστών

Η Ευρώπη αυτή τη στιγμή υπνοβατεί στην επόμενη μεταναστευτική κρίση. Μόνο πέρυσι, τουλάχιστον 330.000 παράνομοι μετανάστες έφτασαν στην Ευρώπη - αυτό είναι πάνω από 60 τοις εκατό περισσότερο από ό, τι το 2021 και περισσότερο από ό, τι σε οποιαδήποτε στιγμή από το 2015 και το 2016. Οι αριθμοί αυτοί είναι απαράδεκτοι και δείχνουν ότι οι υφιστάμενες ευρωπαϊκές μεταναστευτικές πολιτικές έχουν αποτύχει. Πρόσφατη έρευνα του Ευρωβαρόμετρου μέτρησε ότι το 70% των Ευρωπαίων ανησυχούν για τις επιπτώσεις της μετανάστευσης στη ζωή τους. Η ειδική σύνοδος κορυφής για τη μετανάστευση αποτελεί μια κρίσιμη ευκαιρία για την αναζωογόνηση μιας διαλυμένης ατζέντας για τη μετανάστευση.

Μας απασχολούν δύο κεντρικοί πυλώνες: Πρώτον, χρειαζόμαστε ισχυρή προστασία των εξωτερικών μας συνόρων. Χρειαζόμαστε μια πλήρως λειτουργική και ενισχυμένη συνοριοφυλακή και ακτοφυλακή (Frontex). Το κράτος, όχι η μαφία, αποφασίζει ποιος έρχεται στην Ευρώπη και ποιος όχι. Αν θέλουμε να διατηρήσουμε την ελεύθερη κυκλοφορία στο εσωτερικό της ΕΕ, τότε οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν ότι τα εξωτερικά σύνορα προστατεύονται.

Κατά την άποψή μας, αυτό σημαίνει επίσης την κατασκευή φραχτών όπου αυτό μπορεί να είναι απαραίτητο. Όταν ο δικτάτορας Λουκασένκο άρχισε να χρησιμοποιεί μετανάστες για να επιτεθεί στην Ευρώπη στο πλαίσιο του υβριδικού πολέμου της Ρωσίας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αρνήθηκε να το χρηματοδοτήσει με κονδύλια της ΕΕ. Είναι απλά μια πραγματικότητα της προστασίας των συνόρων ότι αν θέλουμε να ελέγχουμε ποιος έρχεται στην ΕΕ, χρειαζόμαστε υποδομές. Η άρνηση ευρωπαϊκών κονδυλίων για αυτό είναι λάθος.

Ταυτόχρονα, πρέπει επιτέλους να πετύχουμε την επιστροφή των ανθρώπων που δεν έχουν δικαίωμα παραμονής. Περισσότεροι από τους μισούς ανθρώπους που φτάνουν δεν θα λάβουν ποτέ επίσημο καθεστώς ασύλου στην Ευρώπη, και αυτό ισχύει ιδιαίτερα για όσους ταξιδεύουν μέσω των νότιων οδών. Η μόνη τους επιλογή είναι η παρανομία. Αυτό είναι απάνθρωπο και απαράδεκτο. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έχει σημειώσει καμία πρόοδο στο θέμα αυτό τα τελευταία χρόνια. Αυτό απλά δεν είναι αρκετό.

Ακριβώς όπως και η κατάσταση γύρω από τις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης δεν είναι αρκετά καλή. Δεν είναι βιώσιμο να αφήνουμε στις ΜΚΟ να περιπολούν τα νότια θαλάσσια σύνορα. Η συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών είναι καλοδεχούμενη, αλλά χρειαζόμαστε ένα σαφές εγχειρίδιο κανόνων, που θα καθορίζεται από την ΕΕ. Γι' αυτό ζητάμε έναν κώδικα δεοντολογίας για τις ΜΚΟ που εκτελούν αποστολές έρευνας και διάσωσης.

Ο δεύτερος πυλώνας, εκτός από την αποφασιστικότητα στα σύνορα, είναι η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και η βοήθεια για όσους χρειάζονται προστασία. Με τους πρόσφυγες από την Ουκρανία, η Ευρώπη απέδειξε ότι είναι ικανή και πρόθυμη να επιδείξει μαζική αλληλεγγύη. Εκατομμύρια Ευρωπαίοι προσέφεραν απλόχερα βοήθεια στους ανθρώπους από την Ουκρανία με τρόφιμα και στέγη, χρήματα και γεννήτριες. Εάν οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι τα εξωτερικά σύνορα φυλάσσονται, οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν όσους έχουν ανάγκη.

Η μεταναστευτική κρίση είναι μια κοινή ευρωπαϊκή πρόκληση την οποία πρέπει να επωμιστούμε από κοινού. Οι δυνατότητες υποδοχής στη βορειοδυτική Ευρώπη έχουν ξεχειλίσει και με τον ερχομό της άνοιξης, οι αφίξεις στο νότο θα φτάσουν σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα. Με την απειλή από τη Ρωσία και την Τουρκία να χρησιμοποιήσουν ως όπλο τους μετανάστες για να διαταράξουν την ΕΕ, είναι σαφές ότι κανείς δεν μπορεί πλέον να κοιτάζει αλλού.

Χρειαζόμαστε μια μακροπρόθεσμη στρατηγική επίλυσης του προβλήματος αντί για ένα μόνιμο σπιράλ αγανάκτησης. Αντί για κλιμάκωση, όπως έκανε η Γαλλία όταν δέχτηκε ένα μόνο πλοίο με πρόσφυγες και 234 άτομα, θα πρέπει να επικεντρωθούμε στην αλληλεγγύη και να μη χάσουμε από τα μάτια μας τη μεγάλη εικόνα. Συγκριτικά, μόνο πέρυσι η Ιταλία είδε πάνω από 100.000 μετανάστες να φτάνουν στη Μεσόγειο.

Η Γερμανία και η Γαλλία υποσχέθηκαν στην Ιταλία ότι θα αναλάμβαναν πάνω από 7.000 μετανάστες στο πλαίσιο του εθελοντικού μηχανισμού αλληλεγγύης. Το τήρησαν; Καθόλου! Μόνο 202 άτομα από την Ιταλία μετεγκαταστάθηκαν στη Γερμανία και τη Γαλλία στο πλαίσιο αυτού του μηχανισμού. Χρειαζόμαστε κάτι περισσότερο από αλληλεγγύη στα χαρτιά από το Παρίσι και το Βερολίνο.

Τέλος, πρέπει να επανεξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο η Ευρώπη μπορεί να αποτρέψει τους ανθρώπους από το να κάνουν εξαρχής το επικίνδυνο πέρασμα. Υπάρχει μεγάλος ρόλος για την πολιτική οικονομικής ανάπτυξης και το διεθνές εμπόριο. Ωστόσο, το απλό γεγονός θα παραμείνει ότι οι άνθρωποι θέλουν να έρθουν στην Ευρώπη. Γι' αυτό πιστεύουμε ότι πρέπει να αναβιώσει η παλιά ιδέα της καταγραφής και των κέντρων υποδοχής εκτός του ευρωπαϊκού εδάφους. Όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι θα πρέπει να γνωρίζουν ποιες είναι οι προοπτικές τους πριν διακινδυνεύσουν τη ζωή τους.

Υποστηρίζουμε το θεμελιώδες δικαίωμα του ασύλου, το οποίο αποτελεί καθοριστική αρχή στη σχέση μας με τον υπόλοιπο κόσμο. Είμαστε μια ήπειρος της ελευθερίας και της αλληλεγγύης. Ταυτόχρονα, η κλίμακα και η πολυπλοκότητα της μετανάστευσης έχουν αλλάξει ριζικά. Η Ευρώπη δεν έχει ακόμη προσαρμοστεί σε αυτή τη νέα πραγματικότητα. Αυτό είναι που πρέπει να γίνει στην ειδική σύνοδο κορυφής στις 9 και 10 Φεβρουαρίου.