Długoterminowy plan inwestycyjny

Od czasu światowego kryzysu gospodarczego i finansowego, w UE utrzymuje się niski poziom inwestycji. Grupa EPL była inicjatorem „planu Junckera” (Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych, EFIS), mającego na celu zachęcanie podmiotów prywatnych do inwestowania w Europie w celu odwrócenia tej tendencji. Wdrażanie planu rozpoczęło się w 2015 r. i tylko w pierwszych dwóch latach jego realizacji udało się stworzyć ponad 300 000 miejsc pracy. Do 2018 r. udało się przyciągnąć inwestycje o wartości niemal 200 mld euro, z których wiele bezpośrednio wspiera MŚP. Młodszy o 3 lata „brat” tego instrumentu – EFIS 2.0 – zakłada przyciągnięcie do 2020 r. inwestycji o wartości 500 mld euro.

Uważamy, że program powinien być kontynuowany po roku 2020, nawet jeśli sam EFIS nie jest w stanie wypełnić luki inwestycyjnej w Europie. Aby pobudzić europejską gospodarkę, będziemy nadal pracować nad usuwaniem przeszkód na rynku wewnętrznym, poprawą warunków inwestowania i przedsiębiorczości oraz dalszym rozwojem unii gospodarczej i walutowej.

Stabilna i zrównoważona gospodarka

Reakcja grupy EPL na kryzys euro – polegająca na wspieraniu zrównoważonej polityki gospodarczej, dyscypliny fiskalnej i wprowadzenia bardziej rygorystycznych zasadach dla banków – okazała się skuteczna. Nie lekceważymy wysiłków, jakie obywatele musieli podjąć w tych trudnych czasach. Właśnie dlatego bronimy wszystkich przejawów polityki ukierunkowanej na zagwarantowanie stabilności euro, ponieważ tylko tak można napędzać inwestycje, które tworzą miejsca pracy i będą miały wpływ na codzienne życie ludzi.

Teraz, gdy nasze gospodarki się odradzają, musimy wyciągnąć wnioski z przeszłości. Potrzebujemy zrównoważonej polityki gospodarczej i reform, które będą wyrównywać poziom życia wszystkich Europejczyków, w oparciu o zasady społecznej gospodarki rynkowej, stworzenie w pełni jednolitego rynku, innowacyjne projekty i priorytety sprawiedliwego handlu.

Strefa euro musi mieć odpowiednie zdolności absorpcyjne, by przeciwdziałać przyszłym wstrząsom zewnętrznym i być w stanie zapobiec kolejnemu kryzysowi gospodarczemu. Aby nie dopuścić do powtórzenia się kryzysu z 2008 r., równie ważna jest reforma sektora bankowego, niezbędna do zagwarantowania bezpieczeństwa oszczędności i uniknięcia wydawania pieniędzy podatników na ratowanie upadających banków. Pragniemy, aby banki działały w sposób odpowiedzialny, zamierzamy więc dokończyć tworzenie unii bankowej, aby dać im solidniejsze podstawy oraz zwiększyć ich regulację i nadzór. W tym celu banki muszą ograniczyć kwotę ryzykownych kredytów w swoim portfelu. Jednocześnie musimy szanować specyfikę banków europejskich. Potrzebne są również jasne zasady restrukturyzacji lub, w razie konieczności, zamykania banków stwarzających poważne zagrożenie dla stabilności całego systemu.